მომენტალურად მიჩნდება სურვილი მოვწყდე გარემოს შევიქმნა ამ რეალურ სამყაროში ისეთი არარეალური გარემო, სადაც მარტო ვარ, სადაც ვფიქრობ ისე, რომ ყველგან ხარ. დღეს ვლაპარაკობდი, სიტყვებს სიტყვებს ვაყოლებდი და იმ აზრამდე მივედი, რომ მოავალს ახლებურად უნდა მოვეპყრო. აწმყოზე არც მიფიქრია, მხოლოდ დღევანდელზე შემიძლია ვიფიქრო რეალურად და "ხვალ" უკვე ჩემია.. არ აქვს მნიშვნელობა როგორ და რა ფორმით.
დავთმობ სიტყვებს, დავთმობ მოგონებებს, დავთმობ იმას, რაც მნიშვნელოვანია, ამ ქსელებს,დღევანდელობას, სამყაროს გამონაკლისებით, რომ ისეთ გარემოში ვიყო, სადაც არ შემაწუხებს ყოველდღიური მოქმედებები, გარე პიროვნებები... დარჩება მხოლოდ ის, რაც მსიამოვნებს, მხოლოდ ის, რაც მამშვიდებს და მეყვარება. დამრჩება ცოტა, ძალიან ცოტა..
11:11-ს ვუყურებ და ვემთხვევი ხშირად ერთი სურვილით.. ამბობენ ასრულდებაო. მინდა ეს რიცხვი იმ რიცხვს უკავშირდებოდეს, რომელიც ე.წ ბედნიერი ციფრია.. შვი-დი.. ორისა და ხუთის ჯამი, რომელსაც ერთად თუ დავწერთ ოცდახუთია. ესეც მნიშვნელოვანია იმ სამყაროში, რომელშიც მე ვარ და ამ სამყაროსვე აკლია რაღაც.. ტკბილი სურნელი, ოდნავ სითბო და მშვიდი ქაოსი.
No comments:
Post a Comment